دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

                                                               نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر

                                                                پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

از سیل اشک شوق دو چشمم معاف دار

                                                                کز این دو چشمه آب فراوان کشیده ام

جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار

                                                                آخرغمت به دوش دل و جان کشیده ام

دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس

                                                             من بی تو دست ازاین سروسامان کشیده ام

تنها نه حسرتم غم هجران یار بود

                                                                از روزگار سفله دو چندان کشیده ام

بس در خیال هدیه فرستاده ام به تو

                                                           بی خوان و خانه حسرت مهمان کشیده ام

دور از تو ماه من همه غم ها به یک طرف

                                                              وین یک طرف که منت دونان کشیده ام

ای تا سحر به علت دندان نخفته شب    

                                                               با من بگوی قصه که دندان کشیده ام

جز صورت تو نیست بر ایوان منظرم

                                                               افسوس نقش صورت ایوان کشیده ام